دانستنی هایی از قرآن(فرق حکومت خداخواهان و خودکامگان)

«الذین ان مکناهم فی الارض اقاموا الصلوه و آتوا الزکوه وامروا بالمعروف و نهوا عن المنکر و لله عاقبه الامور» (سوره حج، آیه 41

آنان که در زمین قدرت به آنها بخشیدیم، نماز را برپا داشتندو زکات را پرداختند و امر به معروف کردند و از زشتی ها مردم رابازداشتند... و سرانجام همه کارها با خدا است.

مکناهم: از تمکین گرفته شده یعنی فراهم ساختن وسائل کار وقدرت و ابزار حکومت و سلطه بر مردم.

معروف: واژه ای است که تمام خیر و خوبی ها را در بر می گیرد.

منکر: این هم واژه ای است که تمام بدی ها و پلشتی ها را در برمی گیرد.

آنچه مسلم است کسی به قدرت نمی رسد جز آنکه خدا بخواهد،خداوند خود مالک زمین و آسمان است و ملک همه چیز به دست قدرت اوست، پس اگر خواست به برخی از افراد در دنیا مکنت می بخشد وچند روزی حکومت بر مردم را به آنان عطا می کند. گروهی از مردم این نعمت بزرگ را کفران می کنند و به ظلم و ستم می پردازند و بازور می خواهند بر مردم چیره شوند و حکومت کنند. اما گروهی دیگربه شکرانه این نعمت الهی، فرصت را برای اجرای احکام شرع واقامه نماز و عبادات مغتنم می شمرند.

خداوند در این آیه شریفه می فرماید: آنان که به آنها قدرت بخشیدیم و حکومت بر مردم را به آنان عطا کردیم مانند خودکامگان و مستکبران و طاغوتان نیستند که پس از رسیدن به پیروزی، به لهوو لعب بپردازند و از یاد خدا دور شوند، بلکه همواره پیروزی عاملی پیشتاز برای آنان می باشد که بیشتر برای ساختن خویشتن وجامعه تلاش کنند و مخلصانه قدرت های خود را در این راه مبذول نمایند. این چنین اشخاص با ایمان هرگز مانند طاغوتیان از خدابی خبر نیستندکه کوس «انا ربکم الاعلی » بزنند و مردم را به زورزیر سلطه خفقان زای خود قرار دهند و آزادی و امنیت را از مردم سلب کنند چنانکه نمونه اش را در حکومت خودکامه پهلوی شاهد بودیم و نمونه بارز خفقان و ستمهای شاهانه را در حادثه فراموش نشدنی 15 خرداد یا به چشم خود دیدیم و یا از پدران و نیاکانمان شنیدیم.

اینچنین حکومتی هرچند ممکن است چند صباحی با زور سرنیزه مردم چیره شود ولی محکوم به زوال و فنا است و باید از صفحه تاریخ برانداخته شود. اما در مقابل حکومتی را شاهد بودیم که کاملامنطبق با این آیه شریفه است و آن حکومت جاودانه امام خمینی(قدس سره)در ایران است.

امام خمینی نمونه بارز کسی است که در این آیه از او یاد شده است.

آری! او بود که وقتی به قدرت رسید لحظه ای از فکر و یاد خدادور نشد و تمام حرکات و کردارها و گفتارهایش در راه تثبیت حکومت الله در زمین بود و برای برپا داشتن نماز وپرداختن روزه و عمل به فریضه مهم جهاد لحظه ای باز نایستاد و پیوسته برای اجرای احکام الهی تلاش می نمود و بیش از توان خویش در این راه مقدس فعالیت و سعی می کرد، او مانند دیگر مصلحان واقعی جامعه واولیای خدا بود که پیوند خود را با اقامه نماز با خدامستحکم می نمود و پیوندش را با بندگان خدا با پرداخت زکات وخیرات و تشویق آن فریضه الهی ناگسسته می ساخت و در ارتباط بااصلاح جامعه و سوق دادن مردم به سعادت و خوشبختی مانند جدبزرگوارش ابی عبدالله الحسین علیه السلام امر به معروف و نهی ازمنکر را در جامعه اسلامی به اجرا می گذاشت و بر آن دو بسیارتشویق و تحریض می کرد زیرا او معتقد بود اگر این دو فریضه مهم از میان برود یا کمرنگ شود، تمام فرایض و واجبات نابود می گرددو هر زمان باید خیرخواهان مردم و مصلحان جامعه بر این دوتاکید نمایند و با امر به خیر و خوبی و بازداشتن دیگران اززشتی و پلیدی، جامعه را به سوی ساحل نجات برسانند و از منجلابهاو گردابهای هولناک فساد و تباهی برهانند.

و سرانجام بازگشت همه چیز به سوی اوست(ولله عاقبه الامور)هرملک و حکومتی در جهان زائل خواهد شد و هر قدرتی زوال خواهدپذیرفت، و فقط سلطنت خدا پایدار و باقی است. آن روز که ندای «لمن الملک الیوم » بزند کسی جز خودش نیست که پاسخ دهد: «لله الواحد القهار» . پس هر که از این نعمت خوب بهره برد نامی جاودانه خواهد داشت، و هر کس بد عمل کرد به خویشتن ظلم کرده است و بازگشت همه به سوی خدا است و الی الله ترجع الامور.